(09/10/2018)
DIALETTANDO IL SANTAGATESE : LETTERA A GINO MARCHITELLI


di MaestroCastello

Dialettando il santagatese.
Questa sera metto un mio modesto omaggio al nostro poeta principe, a Gino Marchitelli. 
Lo conobbi personalmente in occasione della pubblicazione del suo vocabolario (1983) che ebbi in omaggio da lui, con dedica.
Plaudo alle tante iniziative per ricordarlo a Sant’Agata e ricordiamoci comunque che
“ i poeti non muoiono mai.”

LETTERA A GINO MARCHITELLI

Caro Gino,
quanne la ggènde mòre,
tutte a chiange
quann’è tanne;
po’cchiù nisciune
te vèje penzanne.
Te crerìve mèje,
Gino Marchitelli, 
róppe tand’anne,
re turnè a nasce
a lu paése tuje ?
Òsce tu tuórne
a lu munne, 
grazzije a na mamma
che se chièma Poesia.
La ggènde mica è fésse,
la ggènde s’arrecòrda
e te vòle bbène:'
“E ije tòrne..”
Quanda volde
ognune re nuje 
è turnète a stu paése?
Cu la chèpa stunèta, sì; 
ma lu còre cundènde.
Ma quanne si turnète tu
è ritte paròle
che tutte nuje tenévene
mbónde a la lénga;
ma nisciune recéva.
Tu, Gino, n’éja fatte rire e
n’é fatte chiange,
éja arrecurdète
ate tiémbe,
tiémbe re néglia,
tiémbe re trappite, 
lu favóne a la vescilia,
li susumiérre a Natèle,
e quére sére re viérne 
cu la néve,
quann’èra fàcele
a stè nziéme,
cu ppòche
e cu nu paste pòveriérre 
èrene tutte ricche.
Éja ritte pure 
re stu paese spupulète 
ca sónne tande 
che làssene sti tittele,
la chiazza eja piccula 
e la gende te canosce e
te huarda rind’a l’uocchie.
Mô, Gino, stèje cu li viècchie tuje
che t’ànne miste a lu munne,
stèje cu l’amìce re sèmbe:
cu cchìre che passijève
sópe e sótte la chiazza.
Chisà se pure a l’atu quarte,
Gine Marchitelli, scrive angòra 
bèlle poesìje in dialètte.
Stàtte attiénde, Gino,
nu re scrive tròppe bèlle
ste poesije sandehatése 
angòra qualcune, 
pe la tròppa emozzióne;
pure s’éja già muórte,
se sènde ammalamènde,
e mòre n’alda volda.

(giovanni)